مدیر توسعه گرای نفت در هلدینگ انرژی سینا/ چرا سردار دهقان بی حاشیه ترین مدیر نفت را به بنیاد برد؟

بالاخره پس از مدتی شایعات سازمانی درباره مخالفت برخی جریان ها با حضور محمدصادق عظیمی فرد در مسئولیت دستیاری وزیر نفت، عاقبت سردار حسین دهقان که به تازگی با حکم رهبر معظم انقلاب، ریاست بنیاد مستضعفان را بر عهده گرفته است با صدور حکمی محمدصادق عظیمی فر را به مدیرعاملی شرکت انرژی گستر سینا منصوب کرد، شرکتی که در نقش تنظیم گر و راهبر مجموعه ای از شرکت های فعال در زمینه نفت و محصولات نفتی از جمله حفاری شمال و انرژی گستر پارس(هر دو در صنعت حفاری نفت)، شرکت نفت بهران (در زمینه روانکارها) شرکت پایندان ( پیمانکار عمومی) و شرکت قطران ذغال سنگ (فعال در زمینه بهره برداری از معادن ذغالسنگ) فعالیت دارد و به هلدینگ انرژی بنیاد معروف است.

محمد صادق عظیمی فر اما در سالهای اخیر یکی از بی حاشیه ترین مدیران جوان صنعت نفت بود که بی اعتنا به تفاوت های فکری و عملکردی دولت ها، سرگرم طراحی و راهبری پروژه های استراتژیک در بالادست صنعت نفت بوده است همین خصوصیت او بود که دو وزیر متفاوت یعنی بیژن زنگنه و جواد اوجی در دو دولت کاملا متفاوت، عظیمی فر را در کانون توسعه پروژه های مهم صنعت نفت حمایت کردند . او که سابقه ریاست هیات مدیره شرکت پتروپارس را هم در کارنامه اش دارد به تعبیری کلید باز شدن قفل فاز 11 پارس جنوبی بود ، پروژه ای که برای بیش از دو دهه به منطقه بدشانسی قراردادهای نفتی کشور تبدیل شده بود و با به نتیجه رسیدنش بخشی از نگرانی های زمستانی تراز گاز کشور رفع شد.

عظیمی فر همچنین در پروژه بسیار مهم افزایش تولید از میدان نفتی مشترک آزادگان جنوبی در مرز ایران و عراق و توسعه میدان نفتی بلال در آبهای خلیج فارس نیز نقش راهبر اصلی را ایفا کرد .اما فعالیت او به همینجا ختم نشد و به ویژه در دولت آقای رئیسی و همزمان با اراده دولت برای توسعه همکاری ها با کشورهای آمریکای لاتین، عظیمی فر توانست با عقد نخستین قرارداد EPC شرکت های ایرانی در خارج از کشور، توسعه پایانه نفتی بندر خوزه در کشور ونزوئلا را به نام ایران ثبت کند. این قرارداد به ایران امکان حضور در یکی از بزرگترین پایانه های بارگیری و مبادلات نفت خام و میعانات گازی آمریکای  لاتین را فراهم می کند.

محمد صادق عظیمی فر که زمانی بسیاری از مدیران باتجربه و کهنه کار نفت او را به دلیل عدم توجه به گرایش های سیاسی دولت ها و تمرکز بر مباحث فنی و توسعه ای، یکی از امیدهای مدیریتی صنعت نفت می دانستند حالا از بدنه وزارت نفت جدا و به هلدینگ انرژی بنیاد مستضعفان رفت تا اندیشه توسعه سردار دهقان را تکمیل کند.

شاید در تعبیری غیررسمی بتوان گفت که برنده اصلی کشمکش ها بر سر صندلی های وزارت نفت، سردار حسین دهقان است که توانست یکی از توسعه گرا ترین مدیران نفت را در مجموعه خود داشته باشد.هر چند در نهایت افرادی همچون عظیمی فر هر جا که حضور داشته باشند «در تدارک توسعه ایران» خواهند بود اما به نظر می رسد از این پس باید یک پرچم « توسعه گرایی بدون سیاست بازی » را در جائی دورتر از خیابان طالقانی رصد کنیم.